این شبها دو سیاره مشتری و اورانوس در فاصله بسیار نزدیکی از یکدیگر در
آسمان دیده میشوند. در آغاز شب، مشتری درخشانترین جسم در افق شرقی است؛
اما اورانوس را فقط با استفاده از ابزار میتوان تشخیص داد.
فیلم زیر که از ترکیب تصاویر چند شب پیاپی تهیه شده، حرکت سیاره اورانوس را نسبت به مشتری نشان میدهد. سیاره اورانوس که فاصلهاش با خورشید 19.2 برابر فاصله زمین تا خورشید است، هماکنون حدود 2 میلیارد و 700 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و علیرغم آنکه قطرش 4 برابر زمین است و این شبها در بهترین وضعیت رصدی قرار دارد، به شکل نقطهای آبیرنگ در سمت راست تصویر دیده میشود. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید)
این درحالیکه سیاره مشتری با فاصله حدود 592 میلیون کیلومتر از زمین به وضوح مشخص است. در این تصویر همچنین چهار قمر بزرگ سیاره مشتری را در اطرافش میبینید که در حال حرکت بهدور سیاره مادر خود هستند. این چهار قمر را نخستین بار گالیلئو گالیله چهارصد سال پیش کشف کرد و به ترتیب فاصله (از دور به نزدیک) کالیستو، گانیمید، اروپا و آیو نام نهاد. امروز، این چهار قمر را قمرهای گالیلهای مشتری میخوانند.
امشب همچنین سیاره مشتری در وضعیت رصدی مقابله با خورشید قرار دارد. خورشید، زمین و مشتری روی یک خط قرار میگیرند و به همین دلیل نهتنها سیاره مشتری به نزدیکترین فاصله از زمین میرسد، که در آسمان دقیقا مقابل خورشید واقع میشود و با غروب خورشید، طلوع میکند. به همین دلیل هم مشتری به بزرگترین اندازه، درخشانترین حالت و قرص کامل در آسمان دیده میشود.
نمایشگاهی از برترین عکسهای نجومی سال در رصدخانه سلطنتی گرینویچ بر پا شده است. از میان تصاویر برگزیده میتوان به عکسهایی از شفق شمالی، کسوف و اولین گذر دنبالهدار لولین از منظومه شمسی اشاره کرد.
از پنجشنبه گذشته نمایش برترین عکسهای نجومی سال در رصدخانه سلطنتی گرینویچ لندن آغاز شده است. نیوساینتیست از میان این تصاویر چندتایی از برگزیده عکسهای شرکتکننده در رقابتهای عکاسی را انتخاب کرده است که به نمایش شفق شمالی، کسوف و گذر ستارهای دنبالهدار از منظومه شمسی پرداختهاند.
در احاطه آسمان
شفق شمالی بدونشک یکی از خیرهکنندهترین جلوههای نور طبیعی است. این پدپده از کنش متقابل میان بادهای خورشیدی و میدان مغناطیسی زمین حاصل میشود. علت دقیق این پدیده هنوز کشف نشده است.
این عکس که توسط فردریک برومز در جنگلهای تایگا واقع در جزیره کوالویا، نروژ از میان درختان بلند سوزنی از شفق شمالی گرفتهشده به عنوان یکی از بهترین عکسهای بخش «زمین و آسمان» انتخاب شده است.
برای مشاهده کامل عکس ها, بر روی ادامه مطلب کلیک نمائید...
ادامه مطلب ...هر بار که بلایای طبیعی در زمین زیاد میشود، سروصداهایی بلند میشود که اینها ناشی از پروژه آمریکایی هارپ است و نباید از این سلاح جدید و قدرتمند غافل شد. اما به راستی واقعیت هارپ چیست؟
هارپ (HAARP)، مخفف عبارت «برنامه تحقیقاتی شفقهای قطبی فعال و پربسامد» است، یک آزمایش تحقیقاتی برروی یونکره زمین که بهطور مشترک توسط نیروی هوایی ایالات متحده، دانشگاه آلاسکا و دارپا (آژانس پروژههای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی که بازوی تحقیقاتی پنتاگون محسوب میشود) بنیان گذاشته شده و هدف از آن، مطالعه خواص و رفتار یونکره (یونوسفر) جو زمین با تاکید بر استفاده بالقوه از آن برای ارتقای خدمات مخابراتی رادیویی و اهداف نظارتی (مثلا شناسایی موشکهای بالستیک)، هم در مقاصد غیرنظامی و هم مقاصد دفاعی است.
ادامه مطلب ...فضاپیمای سریع السیر زهره (Venus Express)، که متعلق به سازمان فضایی اروپا (اسا) است، به دانشمندان علوم سیاره ای امکان می دهد که درباره ی این که آیا سیاره ی زهره زمانی اقیانوس داشته است یا خیر تحقیق کنند. اگر چنین بوده باشد، شاید این سیاره هم زمانی مانند زمین میزبان حیات بوده است.
این روزها زمین و زهره کاملاً متفاوت از یکدیگر به نظر می رسند. زمین سیاره ای سرسبز، معتدل و سرشار از حیات
است در حالی که زهره جهنمی وحشتناک است که سطح آن در دمایی بالاتر از فِر آشپزخانه برشته می شود! با این حال، هر دو سیاره شباهت های چشمگیری نیز دارند. هر دو آن ها اندازه ای تقریباً یکسان دارند و امروز، به برکت وجود مدار گرد سریع السیر زهره، دانشمندان علوم سیاره ای متوجه دیگر شباهت های این دو سیاره
شده اند.
ترکیب اصلی زهره و زمین بسیار شبیه یکدیگر است اما یک تفاوت مهم وجود دارد؛ این که زهره مقدار بسیار کمی آب دارد. اگر حجم اقیانوس های زمین به طور یکنواخت در سرتاسر آن گسترده می شد، لایه ای به قطر 3 کیلومتر ایجاد می کرد. اگر شما حجم بخار آب موجود در جوّ زهره را فشرده و این آب را بر سطح آن پراکنده کنید، لایه ای به قطر 3 سانتی متر ایجاد خواهد کرد.
ادامه مطلب ...رطوبتی که از زمینهای گرمشده توسط خورشید برمیخیزد، در هوای خنک شب چگالیده شده و لایههای کمارتفاع مه را پدید میآورد و آنگاه که پرتوهای خورشید صبحگاهی یا ماه به آن میتابند، مهکمان تشکیل میشود.
فصل پاییز در نیمکره شمالی زمین آرام آرام آغاز میشود و شرایط مشاهده مهکمان هم مهیا میگردد. تصویری که در اینجا میبینید، مهکمان قمری است که در اثر تابش نور مهتاب به لایههای مه ایجاد شده است. مایک هالینشد که این تصویر را گرفته، توضیح داده است: «شکار مهکمان قمری برای من یک تفریح است. برای تشکیل مه، شب باید صاف و خنک باشد. ماه هم باید نزدیک به وضعیت بدر باشد تا پیش از طلوع خورشید هم اندازه بزرگی داشته باشد و هم در ارتفاع اندکی از افق مقابل قرار بگیرد. وقتی همه چیز درستوحسابی جور شد، چشمانداز بینظیر مهکمان را میبینید که در تاریکی شب خودنمایی میکند».
در واقع، مهکمان همان رنگینکمانی است که توسط ریزقطرات آب درون مه تشکیل میشود و چون ارتفاع اندکی از افق دارد، منبع نورانی که ماه یا خورشید است، باید نزدیک به افق قرار بگیرد.
در قسمت بالای تصویر هم رد ستارگان آسمان را میبینید که بهدلیل نوردهی چند ده دقیقهای ثبت شدهاند.
کپلر ناسا همچنان دارد در فضا به دنبال سیارهای میگردد که به زمین شبیه باشد، کسی نمیداند، شاید اگر چنین سیارهای پیدا شود، خانه موجوداتی باشد که ما با آنها بیگانهایم. اگرچه این جستجو تازه آغاز شده، اما در این میان اکتشافات بسیار مهم دیگری ثبت میشود. آخرین اکتشاف کپلر هم، کشف یک منظومه فراخورشیدی گرفتی است که دو سیاره دارد.
بر اساس گزارش ساینسدیلی، این اولین باری است که منظومهای دیگر در فضا به ثبت میرسد که ستارهای خورشید مانند دارد و بیش از یک سیاره به دور این ستاره میگردند. این خورشید را کپلر 9 نامیدهاند و سیارههایش هم به نامهای کپلر9.بی و کپلر9. سی شناخته میشوند.
بر اساس این گزارش، کپلر بعد از 7 ماه مشاهده بیش از 156،000 ستاره، توانسته این منظومه را کشف کند. این تصویر بر اساس مشاهدات کپلر ترسیم شده است. سیارههای کپلر9 تقریبا به اندازه سیاره زحل منظومه شمسی خودمان هستند.
دوربین فوق دقیق کپلر میتواند کاهشهای جزیی در نور ستارهها را تشخیص بدهد. این کاهش نورها میتواند بر اثر عبور یک سیاره از مقابل ستارهها باشد. همچنین با این روش میتوان اندازه سیارهها را هم تخمین زد.
همچنین با اندازهگیری زمان بین این دورههای کمنور شدن، به عنوان شاخصی از گردش سیاره به دور ستاره، فاصله آن از ستاره را هم تخمین میزنند. نوسانات بسیار کوچک در این نظم، میتواند اطلاعاتی در مورد جرم سیارهها فراهم کند که خودش به کشف سایر سیارههای یک منظومه منجر خواهد شد.
برای سومین روز پیاپی، طوفانهای خورشیدی میدان مغناطیسی زمین را آماج حمله خود قرار دادهاند و با به راه انداختن شفقهای قطبی زیبا در مناطق قطبی، پردهای سبزرنگ در پهنه آبی آسمان پهن کردهاند.
سرعت باد خورشیدی در حالت معمولی حدود 300 کیلومتر بر ثانیه است، اما این شبها سرعت آن به 645 کیلومت بر ثانیه رسیده و وقتی تحت تاثیر میدان مغناطیسی زمین به سمت قطبین زمین منحرف میشود، انرژی فوقالعاده زیاد خود را به مولکولهای هوا منتقل میکند و آنها را به درخشش سبزرنگ در آسمان وا میدارد. هرچند در مدار قطبی زمین (بالاتر از عرض جغرافیایی 66.5 درجه)، آسمان پس از غروب آفتاب تاریک نمیشود و تا طلوع خورشید گرگومیش باقی میماند، اما شدت تابش این شفق قطبی آنقدر زیاد است که میتوان این پدیده زیبا را در آسمان بهوضوح مشاهده کرد.
اگر شما از یک کیهانشناس درباره تاریخچه دنیا سوال کنید، احتمال چنین جوابی خواهید شنید: «جهان ما در حدود 13.6 میلیارد سال پیش با یک انفجار بزرگ آغاز شد. پس از آن دنیا در حال انبساط و سرد شدن است. فرایند سرد شدن در ابتدا به صورت نمایی و خیلی سریع بود، اما پس از مدتی به یک نرخ ثابت رسید.»
اما به گزارش نیوساینتیست، یک مشکل در اینجا وجود دارد. اگر اندازهگیریهای فاصله دورترین ابرنواخترها را قبول داشته باشیم، در حدود 5 میلیارد سال پیش، سرعت انبساط عالم مجددا شتاب گرفت، اما ما دلیل آن را نمیدانیم. اخترشناسان، انرژی تاریک اسرارآمیزی را که در تمام عالم گسترده شده، عامل اصلی این شتاب گرفتن میشناسند. با این وجود، این انرژی هرگز مشاهده نشده و به نظر میرسد که مستقیما با نور یا مواد موجود در عالم واکنش نمیدهد. همین عدم امکان آشکارسازی باعث ناشناخته ماندن انرژی تاریک شده است.
ادامه مطلب ...
ناسا در طی عملیاتی حدود 25 گالن آب به صورت بخار و یخ در سطح ماه پیدا نمود.در طی این عملیات ماه گذشته راکتی به ماه فرستاده شد که پس از برخورد با سطح ماه و آنالیز غبار بالاآمده توانست حدود 25 گالن آب به فرم بخار و یخ در این کره شناسایی کند.
کشف بزرگی که آینده ماه را به عنوان یک دنیای مرده تغییر داد و احتمالاً آن را به مکانی تبدیل خواهد کرد که جذابیت های زیادی برای اهداف سفرهای آینده بشر به فضا دارد. آنتونی کولاپریت دانشمند ارشد عملیات "مشاهدات قمری و ماهواره ردیاب" ناسا اظهار نمود: "ماه زنده است". در این عملیات از راکتی استفاده شد که در 19 اکتبر سوراخی حدوداً به اندازه 100 فوت در سطح ماه ایجاد نمود، سپس توانست مقادیر حدوداً 25 گالن آب را به شکل بخار و یخ شناسایی کند. هرچند این مقدار آب برای شنا کردن کافی نیست اما می تواند مقادیر کافی از آب را در مناطق همیشه تاریک ماه برای فضانوردان فراهم کند.
ادامه مطلب ...